installation / performance
‘They are like so many cages, so many small theatres, in which each actor is alone, perfectly individualized and constantly visible.’
(Michel Foucault, Discipline and Punishment)
SATURN II is a performance/installation in Karl van Welden’s SATURN-series, focusing on themes such as distance, intimacy, infinity, control and power in relation to the contemporary landscape. The site-specific project SATURN I explores the shaping powers of a natural landscape and is being developed parallel to SATURN II, an installation for urban landscape.
A circle of monolithically shaped observation points stands in and an unspoiled landscape. A panoptical setup which offers a view on its wide surroundings. As a spectator you take place in each observational post individually, zooming in on details in the natural panorama. The lens guides your gaze to the intimacy of isolated figures in the distance. In an atmosphere of melancholy and vague menace they attempt to inscribe themselves in world and time though small gestures.
Dune, lowland and horizon create distances or try to bridge them. The landscape as a mediator between human-size actions and cosmic dimensions. Visitors determine their own time; the performers keep on playing without interruption.
TERSCHELLING (NL) | Bunkerduin Oost
OEROL 2011 | 18-20 en 22-26 JUNI 2011
Concept | Regie | Sound: Karl Van Welden - Dramaturgie: Bart Capelle - Performers: Stefaan Claeys | Sara Vilardo | Michael Helland | Carolina Mantovano | Kevin Trappeniers | Fran Verstegen - Video: Wannes Gevaert - Assistent | Fotografie: Maarten De Vrieze - Advies constructie: Hiro Verbist - Coördinatie: Elisa Demarré | Julie Descamps - Productie: Verenigde Planeten | United Planets vzw - Coproductie: Oerol 2011 (NL) | Vooruit (BE) - Met de steun van: PACT Zollverein (DE) | Stad Gent | Vlaamse Overheid - Met dank aan: Staatsbosbeheer (NL)
installatie / performance
'Het lijken net allemaal kooien, allemaal kleine theatertjes, waarin elke speler alleen is, volstrekt tot eenling gemaakt en voortdurend zichtbaar.'
(Michel Foucault, Surveiller et punir)
SATURN I is een performance/installatie in Karl van Welden’s SATURN-reeks, die zich toespitst op thema’s als afstand, intimiteit, oneindigheid, controle en macht in relatie tot het hedendaagse landschap. Het in situ project SATURN I exploreert de beeldkracht van het natuurlandschap en wordt parallel ontwikkeld met SATURN II, een installatie voor urban landscape.
In een ongerept landschap staat een cirkel van monolithisch ogende observatiepunten. Een panoptische opstelling die uitzicht biedt op de weidse omgeving. Als toeschouwer neem je individueel plaats in de observatieposten, die inzoomen op details in het natuurpanorama. De lens gidst je blik naar de intimiteit van geïsoleerde figuren in de verte. In een atmosfeer van melancholie en vage dreiging trachten ze zich via kleine handelingen in te schrijven in de wereld en de tijd.
Duin, vlakte en einder scheppen afstanden of proberen ze te overbruggen. Het landschap als bemiddelaar tussen handelingen op mensenmaat en kosmische dimensies. De bezoeker bepaalt zijn eigen tijd, de performers spelen onafgebroken door.